نام اثر: سکون‌
•عکاسی مفهومی یک فرم پیشرفته تر از ابراز احساسات هنرمندانه است که عکاسی را در زمره هنرهایی مانند نقاشی، شعر، موسیقی و … در می‌آورد.‌
#میشا_گوردین‌ #Misha_Gordin‌ #conceptual‌‌

پی‌نوشت۱: چند هفته پیش در مکالمه تلفنی با چندتن از دوستانم درباره یک رویداد هنری، کلماتی مشترک بینمان رد و بدل شد که تنها پاسخ ساده من این شد؛ «هدف تمامِ رشته‌‌های هنری مشترک است».‌ و مجالی برای توضیح بیشتر نبود! مقدمه کتاب مبانی فلسفه هنر نوشته #آن_شپرد ترجمه علی رامین  «چرا به هنر روی میکنیم؟» را اگر دوست داشتید بخوانید. ‌
پی‌نوشت۲: اگر وقت داشتید، کتاب را هم پیدا کنید و بخوانید.
چرا به هنر روی میکنیم ؟ مردم اغلب در اوقات فراغتشان کارهایی از این قبیل انجام می دهند : داستان می خوانند ، شعر میخوانند ، به تئاتر می روند ، به موسیقی گوش می کنند ، به نمایشگاههای هنری می روند ، به سیر و سفر می پردازند و بناها و منظره ها را تماشا می کنند. همه اینها فعالیتهای زیباشناسانه یا برنامه های هنری ماست. مردم به اختیار خویش و به خاطر خود به این فعالیتها می پردازند. خواندن یک داستان کمکی به تأمین معیشت من نمی کند ( مگر آنکه به عنوان منتقد حرفه ای با مدرس ادبیات چنین کاری انجام دهم ). رفتن به یک نمایشگاه هنر هیچ یک از دردهای جسمانی مرا شفا نخواهد داد، و دیدار از مکانی زیبا بر حرارت خانه من نخواهد افزود. پس چرا مردم به دنبال هنر و زیبایی هستند؟ یک پاسخ مسلم این است که مردم این کارها را انجام می دهند به دلیل آنکه از آنها لذت می برند. خواندن کتاب و رفتن به تئاتر، گوش دادن به موسیقی و نگاه کردن به تابلوهای نقاشی، نظاره کردن بناهای زیبا و تأمل کردن بر زیباییهای طبیعت به ما لذت می دهد. این پاسخ، مطلبی را بیان می کند ولی مطلب چندانی نیست. چرا این نوع لذت خاص را می جوییم ؟ چه چیز در خواندن داستان یا گوش دادن به موسیقی یا نگاه کردن به مناظر زیبا وجود دارد که چنین کارهای خاصی را ارزشمند می سازد؟ راههای زیادی برای کسب لذت وجود دارد: خوردن غذایی ماکول در رستوران و قدم زدن در هوایی مطبوع نیز می تواند لذتبخش باشد. پس چرا به هنر با زیبایی طبیعی توجه می کنیم؟ چرا وقت، پول، و نیروی خود را برای این گونه منابع ایجاد لذت صرف می کنیم؟ آیا در حالات زیباشناسانه چیز ویژه ای وجود دارد که آنها را اختصاصاً لذتبخش می سازد؟ آیا غیر از لذتی که به ما می دهند نکته دیگری هم در آنها وجود دارد؟ هنگامی که داستانی را می خوانیم ، به موسیقی گوش می دهیم، به نمایشگاه هنر می رویم، یا به منظره ای می نگریم، واکنش ما صرفاً احساس لذت یا شادمانی نیست. اغلب می خواهیم تجربه و حال خود را تحلیل کنیم و درباره اش حرف بزنیم. توجه دیگران را به برجستگیهای خاصی از داستان ، موسیقی ، تصاویر ، با منظره ها جلب کنیم . مثلاً داوری می کنیم که جین اوستن تقصیرهای اِما را به ما نشان میدهد ولی به هر حال او را دوست داشتنی مینمایاند ” یا ” ساختار فرعی موسیقی باخ بسیار روشن و خوش ترکیب است ” یا ” مونه در بهره گیری از تأثیرات نور بر آب و علفزار بسیار موفق است ” یا ” ترکیب کوهها و آب منظرهٔ بسیار زیبایی در ارتفاعات غربی اسکاتلند به وجود می آورد . ” چه نکته ای در این اظهار نظرها وجود دارد ؟